Wilma en Marleens high five op de gevoelige plaat vastgelegd. Foto: Tom Cornelissen
WHO’S THAT LADY? MARLEEN & WILMA | HOGE MEZZO’S
‘Can you see, can you see, can you see
There’s a woman right next to you’
Sisters are doin’ it for themselves | Annie Lennox & Aretha Franklin
Een enthousiaster terugblikinterview met de twee zangeressen van hét knalduet op het podium in TivoliVredenburg is bijna niet voor te stellen. Baggies van het eerste uur, Wilma en Marleen (laatstgenoemde ook nog eens de allereerste secretaris van het koor) zongen samen de popsoulklassieker Sisters are doin’ it for themselves. Terwijl Wilma al stuiterend in een spraakwaterval ontaardt – ‘Het optreden was echt een kick zeg, nondeju!’ – vult Marleen hier en daar rustig en breed lachend aan.
Wilma ontploft bijna van enthousiasme als ze samen met Marleen terug gaat naar een kleine vier weken geleden. Tijdens de laatste repetitie van het seizoen zat Wilma uit te waaien op Oerol, waardoor ze de napraat- en foto-avond heeft gemist. Onze ‘mevrouw Decibel’ heeft duidelijk wat in te halen.
W: ‘Wauw man, wat was het gaaf…’
M: ‘Ik heb enorm van het optreden genoten en er al mijn energie in gestopt. Na afloop was ik kneitermoe en tegelijkertijd zat ik nog drie dagen op roze wolk na te genieten.’
W: ‘Ik was gewoon even verliefd op het koor. Ik had even een crush op 35 vrouwen. Het was echt heel tof.’
En dat terwijl jullie best kritisch waren over het thema Soul Sisters en dat Who Run the World in het repertoire zat.
W: ‘Ik weet het, ik weet het. Maar als je echt vindt dat iedereen gelijk is, dan moet je niet gaan zingen: Who run the world? Girls! Ik dacht: ‘Fuck you met je Beyoncé-mashup, ik ga wel achteraan staan. Ik heb me daar wel zorgen over gemaakt, wilde niet dat het een activistisch gebeuren werd met openbare bh-verbrandingen. Maar tijdens de repetitie met de band voelde ik wel wat de bedoeling was en met het concert hebben we wel de juiste snaar geraakt.’
M: ‘Ik miste in eerste instantie vooral het gevoel van feest vieren en hoe fijn het is om samen te zingen. Maar tijdens het optreden is dat helemaal goed gekomen. Het grappige was dat ik mezelf in de dagen na het optreden steeds erop betrapte dat ik de Beyoncé-mashup aan het zingen was. Mensen in het publiek zeiden na afloop ook dat ze dit nummer het tofste vonden.’
Wat ook grappig was is dat jullie het nummer zongen met misschien wel de meest feministische boodschap van de avond. En daar ook meteen samen auditie voor deden.
M: ‘Ik heb Wilma gevraagd of ze samen met mij dit nummer wilde zingen. Dat leek me echt heel gaaf. We zingen allebei al vanaf het begin van het koor samen en zelfs daarvoor al bij de cursus soulkoor bij Parnassos. Tijdens dit 10-jarig jubileum wilde ik heel graag een solo doen, ook al vind ik dat super spannend. Een duet samen met Wilma leek me daarom perfect.
W: ‘We zijn niet de sterkste solisten uit het koor, daarom wilden we goed beslagen ten ijs komen. Dus we hebben eindeloos samen zitten oefenen met waardeloze karaoke versies. Van de Spice Girls bijvoorbeeld, zodat we de tweestemmigheid goed konden neerzetten. We wilden bij de auditie meteen duidelijk maken dat we het alleen samen deden, of niet.’
En hoe was het, om daar 15 juni samen te staan?
M: ‘Ik had er ondanks dat het spannend was heel veel zin in. Het nummer geeft me heel veel energie. Ik vond het ook zó tof dat de oud-leden in het publiek Wilma en mij stonden aan te moedigen. Dat heeft me tijdens het optreden echt geholpen. Het was een persoonlijke overwinning. Ook al ging het niet vlekkeloos. Ik stond in zo’n flow te zingen dat ik aan het eind ineens spontaan met een andere regel tekst begon.’
W: ‘Die blik van SaraLee op dat moment! Maar het hele koor ging gewoon mee qua tekst. Niemand in de zaal heeft het doorgehad. Ik denk dat dat de grootste groei is die het koor de afgelopen jaren heeft doorgemaakt. Vijf jaar geleden had zoiets faliekant mis kunnen lopen. Dat we elkaar als herten in de koplampen stonden aan te kijken. Maar dat het hele koor ons zonder twijfel heeft gevolgd, dat is echt tof.’
‘We durven meer in de muziek te kruipen’
Terwijl Marleen breed lachend meeluistert gaat Wilma nog even door met complimenten uitdelen…
W: ‘Ook zijn we veel vrijer gaan bewegen, waardoor we de bewust bedachte choreo niet meer zo nodig hebben. We durven meer in de muziek te kruipen. Daardoor zag het eruit alsof we een feestje aan het bouwen waren. Hulde ook voor de beelden op de achtergrond. Ik zag pas achteraf hoe het er daadwerkelijk uitzag, door de filmpjes die in het publiek waren gemaakt.’ Lachend: ‘Dat mijn eigen hoofd bij I Smile levensgroot voorbij kwam. Maar zelfs alleen de tekst Make it happen maakte het al gelikt.’
M: ‘Die beelden maakten het helemaal af! Het zag er super uit en het was door onze eigen meiden gemaakt. Geweldig dat we met 35 vrouwen ook een heleboel talenten in huis hebben. We hebben als koor samen heel fanatiek naar het optreden toegewerkt. We waren daardoor meer dan ooit voorbereid om te gaan knallen op het podium.’
En nu… Wat doen we volgend seizoen? Ons jubileum loopt in principe nog tot het einde van het jaar, gaan we nog eens op herhaling?
M: ‘Het optreden heeft ons een enorme boost energie gegeven. Ik hoop dat we die nog een tijd vast kunnen houden. En dat we daarmee in het najaar weer een of meerdere toffe optredens gaan doen.’ W: ‘Ja, eigenlijk was dit de try-out! Dit smaakt wel naar meer… Ik snap nu wel dat een artiest vijf keer in een grote concertzaal wil spelen. Het zou mooi zijn als we dit najaar met een deel van het repertoire en de visuals nog zo’n optreden mogen neerzetten. Maar de kleine dingen die we gedaan hebben, zoals een a capella kerstconcert in de Zadelstraat waren ook heel tof. Het hoeft niet altijd groot, groter, grootst.’ (AB)